Duch ula (wewnętrzne struktury organizacji życia pszczół jako inspiracja do artystycznej refleksji nad społecznym powrotem do koncepcji wspólnotowości)

Moja twórczość w latach 2020–2025 koncentruje się na obserwacji pszczół i próbach nawiązania z nimi komunikacji w procesie tworzenia sztuki. Podczas letniego sezonu pszczelarskiego, gdy pszczele rodziny rozbudowują swoje gniazda, umieszczałem w ulach betonowe płaskorzeźby, wyznaczając miejsca, w których pszczoły miały nadbudować woskowe struktury. Obserwowałem ich pracę oraz sposób, w jaki reagują na wprowadzone przeze mnie formy. Praca w pasiece skierowała moje zainteresowania ku strukturze społecznej i wewnętrznej komunikacji pszczelej rodziny. Przyglądając się zależnościom między pszczołą a rojem, rojem a matką, rodziną pszczelą a otoczeniem, myślałem analogicznie o wspólnotach ludzkich. Zastanawiałem się nad współzależnością między kondycją pszczół a dobrostanem ludzi. Gdy myślimy o przyszłości naszego gatunku, to wydaje się, że bez pszczół, nawet przy wsparciu technologii, jest ona niemożliwa. Budowanie społeczności jest kluczowe w każdym porządku społecznym, dlatego w projekcie Biblioteka pszczół zapraszałem do współpracy nad wieloelementową instalacją przestrzenną, odpowiadając na współczesne potrzeby kolektywnego działania i zaangażowania we wspólną sprawę. Partycypacyjna metoda tworzenia, w której akcent przesuwa się z „ja” na „my” pozwala rozłożyć autorstwo dzieła na wiele jednostek – na wzór organizacji pracy pszczół w ulu.