Jak na nowo zobaczyć świat. Propozycje wizualizacji symbiocenu

Minęła  dekada od wydania książki Jak zobaczyć świat Nicholasa Mirzoeffa. Autor zastanawiał się w niej nad sposobami obrazowania relacji globalnych, wykorzystujących nowe sposoby widzenia i nowe technologie, a co za tym idzie, zrozumienia i przekształcania tych zależności. Można uznać propozycję medioznawcy za uwspółcześnioną wersję włoskiego dokumentu z lat 60. XX wieku, Pieski świat. Korzystając z metodologii badań nad kulturą wizualną i paradygmatu krytycznego, Mirzoeff tropił w przeważającej mierze nierówności społeczne, mechanizmy imperialnego spojrzenia na Ziemię oraz wynikające z nich reprezentacje antropocenu (Blue Marble, fotografie lotnicze oraz wykonane z dronów, statystyki uwidaczniające katastrofę klimatyczną). Inspirując się analizą wspomnianego badacza, chciałabym zaproponować przegląd tropów dotyczących reprezentacji symbiocenu (statystyki i grafy uwzględniające Big Data, współczesne technologie obrazowania) jako uzupełnienie rozpoznań Glenna A. Albrechta. Chociaż termin symbiocen ma charakter postulatywny i orientację czasową zwróconą ku przyszłości, stanowi punkt wyjścia do bardziej afirmatywnego spojrzenia na planetę, co zdaniem twórcy Earth Emotions. New Words for a New Word stanowi bardziej skuteczną motywację do globalnego działania w kierunku przywracania homeostazy. Zastanawiam się, w jaki sposób warto dookreślić            i uzupełnić przykłady symbiotycznej matrycy relacji (np. Albrecht nakreślił ogólnie relacje ciał          z mikroorganizmami, rok po publikacji jego książki spopularyzowano wiedzę o wpływie mikrobioty jelitowej na doświadczanie rzeczywistości przez ludzi, natomiast jest to tylko jeden                          z przykładów myślenia o stosunkach symbiotycznych). Celem mojego wystąpienia jest zaproponowanie innych przykładów wynikających z teorii symbiocenu, ze szczególnym naciskiem na reprezentacje, przede wszystkim wizualne.