Pedagogizowanie antropocenu. Jak (nie) rozmawiać o edukacji w czasach katastrofy klimatycznej?
W czasach coraz bardziej namacalnych skutków kryzysu klimatycznego edukacja jawi się często zarówno jako narzędzie, jak i pole walki o przyszłość. W dominującym dyskursie podkreśla się konieczność zmiany ludzkich postaw jako podstawowego warunku przeciwdziałania degradacji planety. Wystąpienie podejmuje krytyczną refleksję nad zjawiskiem pedagogizowania antropocenu – czyli próbami edukacyjnego problematyzowania katastrofy klimatycznej. Wychodząc z założenia o potrzebie przezwyciężania postaw antropocentrycznych, przyjrzę się dominującym sposobom podporządkowywania edukacji idei „ratowania świata” oraz pułapkom, które się z tym wiążą. W tym kontekście stawiam pytanie: jak może wyglądać rozmowa o edukacji w epoce niepewności, utraty i koniecznej zmiany?
